Wędrując po licznych muzeach znajdujących się w Wiecznym Mieście spotykamy wiele prac wychodzących spod pędzla najlepszych malarzy świata. Jednak nie będąc znawcą historii sztuki lub choćby wiernym odbiorcą sztuk plastycznych trudno jest zapamiętać cechy poszczególnych dzieł. Dlatego też wszystkim planującym w najbliższym czasie podróż do Rzymu polecam odwiedzenie wystawy otwartej w październiku pokazującej wspaniałe prace trzech słynnych włoskich malarzy: Raffaello, Parmigianino, Barocci. To artyści z połowy XV wieku. Ich prace rzadko pojawiają się na wystawach, a zestawienie tych trzech autorów to nie lada gratka. Wystawa w Muzeum Kapitolińskim pokazuje Raffaello, Parmigianino, Barocci jako portrecistów.

Raffaello – jego prace to mistrzostwo precyzji i wyrafinowania,najbardziej przykuwa uwagę jego autoportret, w którym postać zmusza odbiorcę do nawiązania kontaktu wzrokowego. Portret pięknej kobiety budzi ciekawość, czy dziewczyna z obrazu była jedynie modelką czy też ukochaną Raffaello? Z wszystkich prac pokazanych na wystawie wyłania się wyrazisty związek artysty z modelem , prace są eleganckie, bardzo proste w formie. Raffaello dbał o każdy szczegół pokazany na obrazie.

Parmignignino to szczególnie uzdolniony włoski artysta,który talent ujawnił bardzo wcześnie, został zaproszony na dwór papieża Klemensa VII i na jego zamówienie tworzy portrety. Wiele z nich charakteryzuje się z wydłużona, nienaturalna linia,często w historii sztuki używane jest określenie : wijące się pozy”. Artysta zmarł młodo, lecz zdążył zapisać się w historii wśród najlepszych malarzy XV wieku.

Barocci w pierwszym etapie swojej twórczości fascynował się Raffaello i tworzył pod jego wpływem. Wiele z jego obrazów nawiązuje do wartości religijnych, lecz portrety to ważny fragment jego twórczości. Przywiązywał dużą wagę do koloru, używał palety rozświetlonych,żywych barw. Stosował często technikę rozcierania konturów palcem.