Rynki a może zakupy w halach Trajana?
Czemu nie! Właśnie tutaj był pierwszy ogromny supermarket starożytnego świata! Jeśli potrzebny ci detektyw - to pamiętaj, że od tego były Usta Prawdy - jeszcze dziś wywołujące magiczny dreszczyk na plecach. W starożytnym Rzymie ten kamienny krąg zakrywał ujście kanału ściekowego. W średniowieczu umieszczony w przedsionku kościoła był miejscem wykonywania wyroków. Za zdradę czy kłamstwo obcinano rękę. Teraz jest to tylko turystyczna atrakcja.
Czy Neron podpalił Rzym, czy to tylko legenda, którą zawdzięczał swojemu aroganckiemu zachowaniu - nie wiadomo. Faktem jest, że zapłacili za to chrześcijanie. Dopiero Cesarz Konstantyn wstrzymał proces prześladowań. Dał swobodę w praktykowaniu wiary. W podzięce wybudowano mu wspaniały Łuk Triumfalny i choć cesarz opuścił Rzym to jego Łuk pozostał. Łuk Tytusa, ten cesarz nałożył podatek na żydów, aby legalnie mogli czcić swoje święta. Neron korzystając z ruiny miasta, wybudował sobie pałac z ogrodami, lasami i stawem w miejscu późniejszego amfiteatru. Ponad całością górował kolosalny posąg cesarza z brązu w promienistej koronie.
Amfiteatr wzniesiony przez Flawiuszów miał służyć rozrywce społeczeństwa i ogłosić chwile rządów Wespazjana, Tytusa oraz innych cesarzy. Na arenie odbywały się igrzyska i krwawe polowania. Tu szykujący się na śmierć żołnierze pozdrawiali słowem "ave cesare!", wrzaski podnieconego tłumu na trybunach mieszały się z rykiem lwów, panter i niedźwiedzi, które w piwnicach areny czekały na swoją kolej...
Via Sacra tą drogą toczyły się na Kapitol wozy zapełnione szlachetnymi kamieniami, setkami rzeźb z alabastru i marmuru. Tłumy oślepione blaskiem wiezionego złota krzyczały z radości. Później wleczono jeńców - a Liktorowie z wiązkami rózg maszerowali obok cesarza. On ubrany w purpurową togę, jechał złotym rydwanem, trzymając podniesione berło z kości słoniowej. Jego czoło zwieńczone było laurem. Tylko białe woły ofiarne w orszaku, ustrojone w wieńce i przeznaczone dla Jowisza na Kapitolu - pozostawały obojętne na zwycięstwo i szły spokojnie, wyznaczając tempo całemu pochodowi.